فرهنگ اسرارگرایی، فرهنگ غالب در كشورهای در حال توسعه و كليه كشورهایی است كه در آنها فساد شيوع دارد. در فرهنگ اسرارگرایی آگاهی مردم از چند و چون امور جامعه ضرورت ندارد و با توجيهات مختلفی این باور و ناهنجاری در دولتمردان و كارگزاران شکل گرفته است كه امور اساسی اداره یک دستگاه دولتی یا عمومی باید از عوام الناس پنهان بماند. بدین منظور در فرهنگ اسرار گرایی قوانين و دستورات مختلفی با عناوین حمایت از امنيت ملی، مصالح عمومی، نظم عمومی و … تدوین شده و اجرا می‌شود و با کسانی که از این قوانین حفاظتی عبور کنند برخورد می‌شود. در فرهنگ اسرارگرایی، اصل بر محرمانگی است و شفافيت جنبه استثنایی دارد؛ فرهنگ شفافيت تلاش می‌كند این رابطه را مقلوب كند و جایگاه «اصل» و «استثنا» را تغيير دهد.
تجارب متعدد بشری نشان می‌دهد كه اسرارگرایی به دليل محروم كردن مردم از آگاهی‌های لازم دربارۀ امور جامعه، اعتمادعمومی به حکومت و مشاركت و نظارت آنها در اداره جامعه را تضعيف و چه بسا منتفی می‌كند، به پيدایش انواع فساد در حکومت و حتی بخش خصوصی منجر می‌شود، به نقض حقوق و آزادی‌های اساسی مردم و كتمان این نقض ها منتج شده، پاسخگویی معنادار كارگزاران حکومت را ناممکن ساخته و انواع دیگر مفاسد و ناكارآمدی‌ها را به دنبال دارد و در مجموع، مانع از پيشرفت و توسعه جامعه می‌شود.